چرا روش‌های فرآیند طراحی؟
روش‌هایی برای طی کردنِ اصولیِ مسیر طراحی تا رسیدن به بهترین راه حلِ طراحی.
یا به تعبیر دیگر فرموله کردن فرآیندهایِ طراحی خلاق در چارچوب مدلهای فرآیندی.
روش‌های طراحی قدمتی دیرینه دارند، افرادی مانند: کریستوفر الکساندر ۱۹۶۴، هورست ریتل ۱۹۷۲، کریستوفر جونز ۱۹۷۰ و نایجل کراس ۱۹۸۴ و برایان لاوسون ۱۹۸۰ همه‌گی در صددِ بهبود راه‌حل‌هایِ طراحی بودند.
فرآیندهایِ طراحی لزومن یک فرمولِ قابل اتکا برای رسیدن به بهترین راه‌حل و یا بهترین وضعیت مطلوب نیستند.
حلِ مسئله‌ی طراحی، مسیری آشفته‌تر از آن دارد که بتواند در یک فرآیند منظم قابل دستیابی باشد.
طراحی و رسیدن به حلِ مسئله یک سفرِ اُدیسه‌وار و مملو از ماجراها و اتفاقاتِ از پیش تعیین‌نشده است.
از آن‌جا که حلِ مسئله‌ی طراحی راه‌حل‌های بی‌شماری دارد، فرآیند نمی‌تواند پایان مشخصی داشته باشد و حتا آن پایانی که ما فکر می‌کنیم به آن رسیده‌ایم لزومن پایان قطعی نیست. یعنی طراحی یک معما با جواب ثابت نیست و همیشه می‌تواند پاسخی متفاوت و بهتر داشته باشد.
هیچ فرآیند قطعی و بدونِ لغزش و اشتباهی وجود ندارد. یعنی رسیدن به یک راه‌حل منطقی لزومن رسیدن به یک پاسخ مطلوب نیست. پس هیچ مرحله‌بندی و فرآیندی، نمی‌تواند نتیجه را تضمین کند…
درس‌گفتار «Double Dimond» یا همان «مدل فرآیند طراحی دو الماس»، در تاریخ هفدهم فروردین‌ماه ۱۴۰۲
در «پس‌توی خانه‌ی طراحان ایده» توسط «عیسی طاهریانفر» با حضور تعدادی از دانشجویان و علاقمندان به حوزه‌ی دیزاین برگزار شد.