در ستایش یک «هیچ» به بلندای خیام…

«خیام»، فردی بینارشته‌ای‌ست؛ خیامِ ریاضی‌دانِ ستاره‌شناسِ فیلسوفِ پزشک، پس از سال‌ها دانش‌گری در پایان عمر خود تصمیم می‌گیرد تا دریافت‌های خود را از زندگی مکتوب کند. و چه زبانی بهتر از شعر؟ که به قول حامد عبدی؛ شعر، عصاره‌ی زبان است.
آنچه پیش روی شماست، یک گفت‌وگو از جنس گفت‌وگوهای معمول نیست!
حامد عبدی، زبان‌شناس، مترجم، نویسنده، شاعر و البته مدرس دانشگاه است؛ شیفته‌ی ادبیات جهان و غوطه‌ور در زبان و شعر.
وقتی از خیام سخن می‌گوید، برق را به وضوح در چشمانش می‌بینی.
عاشق است؛ مست از باده‌ی شعر و سخن و لبریز از معنا و اندیشه.

پس از ارائه‌ی سخن‌چه‌اش در تداِکس تهران ۲۰۱۹ هم‌نشینی با نخبه‌ها و فرهیختگان حاضر در رویداد و بازخوردهای جمع آن‌قدر برایش هیجان‌انگیز و ارزشمند بود که تدریس در خارج از کشور را رها کرد و به هوای نفس کشیدن در هوای وطن به ایران بازگشت.
در این گپ‌وگفت تلاش کردیم تا خیام را از دریچه‌ی چشم و زبان او ببینیم تا بازتعریفی از رباعیات خیام (یا به قول دلنشین حامد عبدی؛ چارینه‌های خیام) به مخاطب فرهیخته‌ی طراحان ایده تقدیم کنیم.
تا شاید بهانه‌ای شود که دوباره چارینه‌های این حکیم فرزانه و هوشیار مست را ورق بزنیم و این‌بار از زاویه‌ای دیگر و با نگاهی ژرف‌تر بخوانیمش.

نکته اینکه؛
به دلیل حجم زیاد گفت‌وگو و محدودیت صفحات، ترجیح دادیم که به جای کوتاه کردن متن اصلی، به جز یکی دو بخش کوتاه، پرسش‌های «طراحان ایده» را حذف کنیم!
حامد عبدی کتابی در دست نگارش دارد که ترگُمانی (ترجمانی) نو از جهان خیام است.
روایتی تازه از درس‌گفته‌های خیام درباره‌ی زندگی.
لابلای این گفت‌وگو، به دنبال تکه‌های پازلی از زندگی بگردید؛
با متن، همراه شوید تا از هر گوشه‌ی آن تکه‌ای و آنی بردارید؛ آنی برای بهتر زیستن…

پیاده‌سازی گفت‌وگو: سارا حسینی فروتن
و با سپاس از محمدرضا موحدی

• ادامه‌ی این جستار را می‌توانید در شماره‌ی پنجم طراحان ایده بخوانید…