وجود ما با تضادهای درونش که ناشی از این آگاهی دورگه میان کنش و واکنش است، می‌تواند لزوماً در عذاب نباشد. می‌شود لزوماً و همیشه در حال انتخاب بین این دو نباشیم. دو سطح از آگاهی در درون ما لزوماً ناسازگار نیستند.
این دو سطح می‌توانند با هم حضور داشته باشند اما برای گذار درست از یک سطح به دیگری، باید واقف بود که فقط قسمت کمی از آنچه که به‌عنوان «آگاهی» می‌شناسیم از کنش‌های آگاهانه‌ی ما شکل گرفته است. بیشتر این آگاهی و یا «خود» از واکنش‌هایی که در بسیاری از مواقع نسبت به آن‌ها کم‌توجه هستیم در حال شکل گرفتن است.
آنچه آینده‌ی ما را می‌سازد و از آن غـــافل‌ایم!
در فوریه‌ی ۲۰۱۷ یا همان اسفندماه ۱۳۹۵، زمانی که داشتم مقدمات ذهنی پروژه‌ای با عنوان «پرسش و پاسخ تهران» را فراهم می‌کردم، هنگام جستجوی اینترنتی برای اینکه بهتر بتوانم موضوع رویداد را شرح و بسط دهم به مقاله‌ای از یک وبلاگ پرورش بازیگری برخوردم که عنوان آن توجه‌ام را به خودش جلب کرد؛ Acting is Reacting یا «بازیگری، نشان دادن عکس‌العمل است». نمی‌دانم از کجا…
